Był rok 1969, kiedy kierowca autobusu Hector Prieto kupił wspólnie z kolegami autobus LO 1112 i używał go do obsługi linii 6 w Buenos Aires. Nie było to niczym niezwykłym, ponieważ w Buenos Aires nie było wówczas żadnych firm transportu miejskiego. W ten sposób, w jednym autobusie, kierowcy łączą siły i wspólnie organizują regularny przejazd na jednej linii: powstają autobusy zbiorowe („Colectivos”). Stanowią one podstawę lokalnego transportu pasażerskiego, ponieważ kursują w regularnych godzinach, na których pasażerowie mogą polegać.

Kolorowy design ma jednocześnie charakter reklamowy. Ponieważ na lukratywnych trasach liniowych przez stolicę Argentyny istnieje nie tylko jedna społeczność przedsiębiorców, konkuruje ze sobą kilka grup. Każdy „Colectivo” swoim rzucającym się w oczy wyglądem i sympatycznym podejściem stara się przyciągnąć jak najwięcej pasażerów. Charakterystyczne są liczne symbole szczęścia namalowane na zewnętrznej i wewnętrznej powłoce, na przykład karty do gry, kości czy magiczne przybory. To sprawia, że autobus jest talizmanem zarówno dla kierowców, jak i pasażerów.

LO 1112 został zbudowany na podwoziu ciężarówki z Niemiec z typową karoserią autobusową w fabryce Mercedes-Benz w Buenos Aires. Została ona założona 70 lat temu i jest najstarszą zagraniczną fabryką przedsiębiorstwa. Zdecydowana większość „Colectivos” wybiera autobus marki Mercedes-Benz – od dziesięcioleci udział w rynku wynosi około 90 procent.

W latach 50. XX wieku Mercedes-Benz O 3500 wyjeżdżał z miast w trasę, do popularnych wakacyjnych miejsc. Wyznaczał nowy początek i pragnienie normalności, ponieważ był to pierwszy autobus marki Mercedes-Benz skonstruowany po zakończeniu wojny. Zaprojektowany był jeszcze jako klasyczny pojazd z długim przodem, który znajduje się na podwoziu ciężarówki. Dostępny w różnych wariantach jako zwykły autobus liniowy i turystyczny. Pojazd wystawiony w Stuttgarcie to luksusowy autobus turystyczny z przeszklonym dachem, jakiego używano w turystyce we Włoszech w latach 50. XX wieku.

Jego szczególną cechą jest ogromny składany szyberdach, który jest używany podczas objazdówek po mieście i wycieczek ze spektakularną scenerią. Pojemność 6-cylindrowego silnika to imponujące 4580 centymetrów sześciennych, jednak kierowca musi zadowolić się zaledwie 90 KM, co wymaga dalekowzrocznej jazdy. Wszak autobus idealnie wpasowuje się w swoje czasy: motto brzmi: podróż zamiast pędzenia, nie ma śladu po gorączkowym zgiełku współczesności.

Autobus, który opowiada historię sportu, to wystawiony w muzeum Mercedes-Benz O 302. Kiedy Mistrzostwa Świata w 1974 roku odbyły się w Republice Federalnej Niemiec, Mercedes-Benz udostępnił 72 autobusy dla zawodników i działaczy, w tym 16 luksusowo wyposażonych autobusów turystycznych O 302 dla drużyn. Ekstrawaganckie elementy wyposażenia obejmują system klimatyzacji „Thermo King” na dachu, kuchnię pokładową i toaletę. Na autobusach dużymi literami namalowano nazwy krajów pochodzenia graczy i ich flagi narodowe. W autobusie niemieckiej drużyny narodowej na każdym siedzeniu znajdowała się plakietka z imieniem dla zawodników.

Wraz ze wzrostem ruchu w miastach, wzrosło znaczenie autobusów miejskich. Firmy transportowe wymagały coraz większej liczby pojazdów i rosła chęć standaryzacji. O 305 to jedna z pierwszej generacji standardowych autobusów miejskich, która rozpoczęła się w 1967 roku w celu ujednolicenia typów autobusów używanych w komunikacji liniowej. Choć pojazd na wystawie w Stuttgarcie na pierwszy rzut oka może wydawać się niepozorny, położył podwaliny pod sukces i znaczenie, jakie dziś mają autobusy.

Patrząc na eksponat, widać jego życie zawodowe. Zużyte, przetarte stopnie wejściowe opowiadają historię milionów podeszew butów, które codziennie jeździły autobusem do pracy, domu lub przyjaciół. Jeśli spojrzymy na oryginalną, pluszową tapicerkę, mamy ochotę wyobrazić sobie, kto tu siedział. W końcu autobus muzealny był używany w Stuttgarter Strassenbahn AG (SSB) przez 15 lat, od 1980 do 1995 roku. O 305 przejechał przy tym ponad milion kilometrów.