Een voetbalfan achter het stuur
Omnibus Tijdschrift

Een voetbalfan achter het stuur

Als buschauffeur van het team van VfB Stuttgart staat Jürgen Dispan zeer dicht bij de voetbalprofs.

Jürgen Dispan zit altijd vooraan – in het stadion op de bank waar de reservespelers en de technische staf zitten of aan het stuur van de bus van het team van VfB Stuttgart. De door het voetbal bezeten Zwaab kan zich geen mooiere bijverdienste wensen: hier komt hij zo dicht bij de sport en de voetbalprofs zoals nauwelijks iemand anders dat doet.

Een speeldag van de Duitse Eredivisie Voetbal begint voor Jürgen Dispan al vroeg op vrijdag om zes uur ‘s ochtends. Dan ruilt de 54-jarige 1e autotechnicus zijn baan als baas van de werkplaats bij de ontwikkeling van versnellingsbakken bij de firma Daimler Truck AG in voor een bestuurdersplaats in een touringcar. Niet zomaar een of andere bus. Jürgen Dispan rijdt met de bus van het team van het in de Duitse Eredivisie Voetbal spelende VfB Stuttgart: een Mercedes-Benz Travego. Niet alleen tijdens thuiswedstrijden, ook bij uitwedstrijden is de bus van het team altijd van de partij. Dan begeeft Jürgen Dispan zich vroeg op weg om met de bus tijdig op de plaats van de wedstrijd aan te komen. Sinds 20 jaar chauffeert VfB-fan Dispan „zijn“ club naar iedere wedstrijd en naar elk trainingskamp. Maar ook al zijn daardoor elk jaar meer dan de helft van zijn weekends vastgelegd – voor vrijetijdsvoetballer Jürgen Dispan is dit het beste bijbaantje ter wereld: „Ik heb van mijn hobby een tweede beroep gemaakt.“ 

‘De club stelt heel wat vertrouwen in mij – en dat weet ik te waarderen.’

Jürgen Dispan

Een gelukkig toeval bracht Jürgen Dispan en VfB Stuttgart ongeveer 20 jaar geleden met elkaar in contact. Destijds was hij in de vestiging Stuttgart van Mercedes-Benz bevoegd voor het onderhoud en reparaties van vrachtwagens en bussen. Toen VfB Stuttgart voor een rit naar een Europese bekerwedstrijd een tweede chauffeur nodig had, stelde de toenmalige VfB-chauffeur Rolf Geissler hem de vraag, of hij niet als tweede chauffeur zou willen inspringen. Hij stemde ermee in. Sindsdien heeft Jürgen Dispan twee arbeidsovereenkomsten – één met Daimler en één met de club. Conflicten zijn er daarbij niet. 

„De meeste ritten vinden plaats in het weekend. Als ik dan al eens op werkdagen met de club onderweg ben, neem ik vakantiedagen op“, licht de baas van de werkplaats toe. En de collega’s? „Natuurlijk is er altijd weer eens afgunst, maar de meesten zijn gewoon alleen geïnteresseerd en zeuren op maandag na de wedstrijd aan mijn hoofd in de hoop op wat inside-informatie“, aldus Jürgen Dispan. Maar daar komen ze bij hem bekaaid van af. „De club stelt heel wat vertrouwen in mij – en dat weet ik te waarderen.“

BUS(Y)LIFE #4: Het leven van een eCitaro buschauffeuse

BUS(Y)LIFE #4: Het leven van een eCitaro buschauffeuse

BUS(Y)LIFE neemt je mee aan boord van de busgemeenschap en vertelt geweldige verhalen uit het leven van buschauffeurs. In aflevering 2 overtuigt Andrea, de Mercedes-Benz eCitaro-chauffeuse bij ESWE Verkehr Wiesbaden, ons hoe leuk het is om in een elektrische bus te rijden en zo verantwoordelijkheid te dragen voor anderen en het milieu. Elke vrouw die van veel verantwoordelijkheid houdt, kan ik deze baan als buschauffeuse aanraden.

Klik hier om de video te bekijken:

‘De spelers en ik zijn goede maatjes.’

Jürgen Dispan

Al lang maakt Jürgen Dispan deel uit van het team, met coaches en spelers is hij dan ook zeer close. „De spelers en ik zijn goede maatjes“, vertelt hij. Mario Gomez praatte met hem tijdens de ritten over koetjes en kalfjes, alleen niet over voetbal. De Braziliaan Adhemar bracht hij in de bus een paar woordjes Zwabisch bij en met Cacau, voormalig speler van het Duitse nationale voetbalelftal, heeft hij ook nog na het einde van diens carrière af en toe contact. Zijn passagiers roepen hem bij zijn bijnaam „Bussi“ en vragen hem graag om raad over bijvoorbeeld een reparatie of restauratie van hun oldtimer.

‘Het meest kritieke is als de televisie het niet doet.’

Jürgen Dispan

Ook al is, afhankelijk van de uitslag van de wedstrijd, de sfeer in de Travego soms uitbundig, soms zeer droevig – problemen met zijn passagiers heeft de gepassioneerde VfB-chauffeur nog nooit gehad. „Het meest kritieke is als de televisie het niet doet“, zegt Dispan al lachend. Maar wat hij met fans van de tegenstander al eens meegemaakt heeft, was erg treurig: „Eenmaal bijna op onze bestemming aangekomen, heeft een auto van voetbalsupporters ons op de autosnelweg ingehaald, deze voegde direct vóór de bus in en heeft vol geremd.“ Alleen door een dappere zwenking in de leemte tussen twee vrachtwagens op de rechter rijstrook kon de ervaren bestuurder de situatie redden. „Op dergelijke momenten ben ik blij dat onze Mercedes-Benz Travego talrijke assistentiesystemen, zoals een noodremassistent en ESP, aan boord heeft en ik helemaal op de bustechniek kan vertrouwen“, accentueert Dispan.

Terugkijkend op 20 jaar als VfB-buschauffeur overheersen echter de mooie herinneringen. Aan bijvoorbeeld die lekke band op de terugreis na de wedstrijd tegen SV Sandhausen, toen voetbalprof Alexandru Maxim en een paar fans bij het verwisselen van de band een handje toestaken. Of aan de legendarische heenreis naar de avondwedstrijd bij Eintracht Frankfurt in het jaar 2007. Op de Kennedyallee, bij het verlaten van de stad, was er in het verkeer op die feestdag een zodanige file, dat een tijdige aankomst in het stadion nauwelijks mogelijk leek. „Coach Armin Veh kwam op mij af en zei: Verzin maar iets‘“, herinnert Jürgen Dispan zich. Dat hoefde men hem geen tweede keer te zeggen en hij stelde dan ook alles in het werk om daarin te slagen. Hij reed langzaam, maar gestaag op de volkomen lege tegenliggende rijbaan de file voorbij. „De wedstrijd hebben wij met 4-0 gewonnen en op het einde van het seizoen werden wij kampioen van Duitsland“, daar is de VfB-fan vandaag de dag nog blij mee. De kranten vatten de volgende dag zijn manoeuvre en de uitslag van de wedstrijd in één titel samen: „VfB Stuttgart op de inhaalstrook“.