Sinds december rijdt de nieuwe eCitaro in het openbaar vervoer van Hamburg. Chauffeurs en passagiers doen nieuwe ervaringen op. Onderweg in de 1871.

Omnibus Tijdschrift
Onderweg in de fluisterbus
Gebruikersbericht: eCitaro.
Onderweg in de fluisterbus.
Gebruikersbericht: eCitaro.
Joachim Will neemt op lijn 24 van de Hamburger Hochbahn AG nieuwe stadsbussen op de proef. “Het traject biedt ideale voorwaarden voor het eerste gebruik. Veel passagiers, veel verkeer, een krappe dienstregeling over 30 kilometer lengte”, beschrijft hij de randvoorwaarden. Elke type bus test hij gedurende drie complete diensten. Daarna is er geen vraag over de bus meer onbeantwoord. Eind november vorig jaar namen de Hamburgers de eerste eCitaro in ontvangst. Direct erna ging Joachim Will het eerst met de aanwinsten op pad. Als hij eens geen bussen test, maakt hij gebruiksaanwijzingen voor zijn collega’s en organiseert trainingen. Hij staat te boek als een onmisbare allrounder. Maar boven alles rijdt hij met grote passie bussen. Voor Hochbahn intussen al 33 jaar.
Vandaag bestuurt Joachim Will de eCitaro wagen 1871 in regulier bedrijf op lijn 174. Kort optrekken, de voet van het gaspedaal en de bus rijdt al. De aandrijving bij de achteras zoemt zacht. Het best hoorbaar aan boord is het blazen van de verwarming die de passagiersruimte voor het begin van de rit kort verwarmt. Daarna heerst stilte. Bij de halte “Fuhlsbüttel” stappen veel passagiers in. Ze laten allemaal hun ticket zien. Uitgevoerd met drie deuren en een draaiende schuifdeur in het midden is wagen 1871 ingesteld op snelle passagiersstromen. Het grote platform en de 25 zitplaatsen ondersteunen hierbij. De dubbele monitor rechtsboven geeft de volgende halte aan. Links geeft een film informatie over e-mobiliteit.
‘de beste plaats in een bus is nog altijd linksvoor.’
De stadsbus draait dynamisch de straat op. “Het lineaire accelereren en afremmen is prettig voor chauffeur én passagier”, legt Joachim Will uit. Het bespaart tijd, want in de soepel rijdende eCitaro lopen de passagiers voor het uitstappen al eerder naar de deur. Bij elke halte wordt zo kostbare tijd geboekt. Joachim Will is blij met het chassis: “Ondanks de accu’s op het dak is de bus perfect in balans. De ontwikkelaars hebben goed werk geleverd.”
In de tussentijd worden de straten smaller en moet er vaker worden afgeslagen. Geen probleem, want hij kent de rond 30 buslijnen in Hamburg uit z’n hoofd. Bij de halte “Tegelsbarg” draait de 174. Ervoor en erna moet de bus om bloemperken en bomen in de straat slalommen – voor de eCitaro een kans om uit te blinken. “Ze hebben echt een formidabel chassis gemaakt”, verheugt zich de chauffeur alweer. Ook de passagiers stellen dit op prijs: “De bus is zo stil dat je het gevoel krijgt te vliegen”, meldt een oude dame opgetogen. En als ze hoort dat ze onderweg is met een elektrobus: “Dan doe je met de aanschaf van een buskaartje ook nog iets voor het milieu.”
Bij de halte “Wesselstraat” stappen jongeren in. Joachim Will over het stille dagelijkse leven in de eCitaro: “Als er een mobieltje gaat, hoor je dat door de hele bus.” Geen gebrom van de diesel. Gesprekken voert men op gedempte toon. “Ze fluisteren alleen nog maar.” Een passagier stemt in: “Achterin voel je geen trillingen meer en is alles kalm.” Bij de halte “Müssenredder” wappert een jonge vrouw met kinderwagen al bij het naderen van de bus met haar ticket. Joachim Will wuift vriendelijk terug en laat haar in het midden instappen. Na de “Alte Landstraße” gaat het licht bergaf – prachtig om uit te rollen. Zonder voet op het gas glijdt de eCitaro honderden meters bijna zwevend verder. Bij het groene stoplicht rijdt hij over de kruising naar de volgende halte.
Korte tijd later eindigt de proefrit bij de halte Poppenbüttel. Een knooppunt om over te stappen, overkoepeld met een futuristisch dak. Een echt pronkstuk, net als de eCitaro. Joachim Will begroet collega’s die in hun pauze genieten van de zon. “Ze willen allemaal met de eCitaro rijden”, grinnikt de buschauffeur uit overtuiging, “de beste plaats in een bus is nog altijd linksvoor.” Daarna begint de terugrit.
Bij de standplaats koppelt Joachim Will de eCitaro aan een snellaadpunt. Met 150 kW jaagt de stroom de accu’s binnen. Op het dashboard kan hij aflezen dat de lading van de accu’s snel stijgt. “Die is vanmiddag weer op weg”, kondigt hij aan. De eCitaro wagen 1871 heeft vandaag nog niet vrij.